تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامۀ بهبود استرس برای ورزشکاران (Rest Q – Sport)

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اعتبار و پایایی پرسشنامۀ بهبود استرس برای ورزشکاران بود. جامعۀ آماری پژوهش ورزشکاران حرفه­ای و نیمه‌حرفه­ای رشته­های هندبال و بسکتبال کشور که در سطح کشوری و تیم­های ملی رده­های سنی مختلف فعالیت می­کردند، بودند و از بین آنها 510 ورزشکار به‌طور تصادفی به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. ابـزار اندازه­گیری پرسشنامۀ 76 سؤالی بهبود استرس برای ورزشکاران (Rest Q – Sport) با نوزده خرده‌مقیاس (استرس عمومی، استرس احساسی، استرس اجتماعی، کشمکش/فشار، خستگی، کمبود انرژی، مشکلات جسمانی، موفقیت، ریکاوری اجتماعی، ریکاوری جسمی، تندرستی عمومی، کیفیت خواب، استراحت مختل‌شده، خستگی احساسی، آسیب‌دیدگی، آمادگی جسمانی، مشکلات شخصی، خودکارامدی و خودگردانی) بود. روش امتیازگذاری به سؤالات براساس طیف لیکرت پنج‌گزینه­ای (از هرگز=1 تا همیشه=5) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه پس از ترجمه توسط ده تن از استادان متخصص تربیت­بدنی تأیید شد. روش­های آماری مورد استفاده، شاخص­های توصیفی برای توصیف داده­ها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی، تحلیل عاملی تأییدی و t تک‌نمونه­ای به‌منظور بررسی اختلاف میانگین­ها بود. یافته­های پژوهشی نشان‌دهندۀ پایایی (98/0=α) برای پرسشنامۀ بهبود استرس برای ورزشکاران بود. در خصوص اعتبار سازه و براساس میزان روابط و T-value، تمامی سؤالات رابطۀ معناداری با عامل داشتند. شاخص­های نسبت x2 به df (03/2) و 052/0=RMSEA، 97/0=NFI، 93/0=NNFI، 98/0=IFI، 91/0=RFI، 93/0=GFI هم برازش مدل­ را تأیید کردند. همچنین در خصوص روابط عامل­ها با مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران نتایج نشان داد که تمامی عامل­ها توانستند پیشگوی خوبی برای مفهوم بهبود استرس برای ورزشکاران باشند. در نتیجه اعتبار درونی و بیرونی مدل " بهبود استرس برای ورزشکاران" تأیید شد.